بعد یه نکته جالبی بهتون بگم گوشه ای از شخصیت من دستتون بیاد:
آیا میدانستید که حدود 70% همسایه های ما نمیدونن که من حتی وجود خارجی دارم ؟
10% شون هم خبر دارن ولی تا حالا منو ندیدن ،یا اگه دیدن نمیشناسن .
20% شون هم که همسایه های قدیمی هستن منو میشناسن و دیدن
پ.ن:
دلیلش اینه که من صبح که میرم هیچ کس توی کوچه نیست ، شب هم که میام همینطور .
بعد روزایی هم که خونه ام توی خیابون آفتابی نمیشم .
پ.ن2: یه بار با ددی از خونه رفتم بیرون تو کوچه یکی از همسایه های نسبتاً قدیمی که با
ددی دوست ه رو دیدیم ، بعد با ددی احول پرسی گرم کرد و با من خیلی سرد برخورد کرد
بعدم هی چپچپ نیگام میکرد،آخرش موقع رفتن به ددی گفت این آقا رومعرفی نمیکنین؟
تازه فهمیدم که منو اصن نشناخته ، ددی گفت پسر بزرگمه
آقاهه دهنش باز مونده بود گفت: من فکر کردم شما همون یه پسرو داری
زندگی شهریه دیگه درود !
نه خب محله ی زیاد هم اون مدلی نیست
آدم ناشناس باشه بهتره راحت تر خلاف می کنه !!!
درود
عی بابا ما جوونیامون هم خلاف نکردیم
جالب بود...اره بعضی همسایه های ماهم من اصلا نمیشناسمشون !!ی وضی
مثلا مامان یکی پیشنهاد داده بود بعد همه خانواده تو کف این بودیم اگه این پسر داره چرا ما تو این 17سال هیچ وقت ندیدیمش که ببینیم چه کنیم!!!
چه خوب که نمیشناسنت!
راحتی!
دقیقا" احوال منه...منم نمی دونستم اینقدر غربم تو این محله تازه فهمیدم هیچکس نمی دونسته مامانم یه دختر دیگه هم داره...
په همدردیم
خوب میگم یکم تومحل رفت و آمد کن واسه آیندت خوبه
ما که آمارمونو از فیروزه خانوم تا خانم آغا همه دارن...بس که تو محل قدیمی ایم...!
آدم جرات نمیکنه دست تو دماغش کنه والاه!:دی
ما هم خیلی قدیمی هستیم خوب ، حدود 40 ساله
آدم باس مزموز باشه اصن